توقیع هدف بعثتاین بخش از توقیع جوابی است که امام زمان (علیه‌السّلام) در جواب نامه ی احمد بن اسحاق در ادعای جعفر کذاب مرقوم داشتند. ۱ - قسمتی از توقیع احمد بن اسحاققال مولانا الامام المهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف): «اِنَّ اللّهَ تَعالی لَمْ یَخْلُقِ الْخَلْقَ عَبَثاً، وَلا اَهْمَلَهُمْ سُدیً، بَلْ خَلَقَهُمْ بِقُدْرَتِهِ، وَجَعَلَ لَهُمْ اَسْماعاً وَاَبْصاراً وَقُلُوباً وَاَلْباباً، ثُمَّ بَعَثَ اِلَیْهِمْ النَّبِیّینَ (علیهم‌السّلام) مُبَشِّرینَ وَمُنْذِرینَ، یَاْمُرُونَهُمْ بِطاعَتِهِ وَیَنْهَوْنَهُمْ عَنْ مَعْصِیَتِهِ، وَیُعَرِّفُونَهُمْ ما جَهَلُوهُ مِنْ اَمْرِ خالِقِهِمْ وَدینِهِمْ، وَاَنْزَلَ عَلَیْهِمْ کِتاباً...» به راستی، خدای متعال مردم را بیهوده نیافرید، و بیکاره رها نساخت؛ بلکه آنان را به قدرت خود آفرید و به آنان گوش و دیده و دل و عقل داد؛ سپس پیامبران (علیهم‌السّلام) را به سوی آنان بشارت دهنده و بیم دهنده فرستاد تا مردم را به اطاعت خدا امر کنند و از معصیت او باز دارند و آن چه را از امر خالق و دین خود جاهل‌اند، بدان‌ها بیاموزند، و برای آنان کتابی نازل کرد.... ۱.۱ - ادعای جعفر کذاباین مطالب بخشی از جوابی است که امام زمان (علیه‌السّلام) در جواب نامه ی احمد بن اسحاق مرقوم داشتند. احمد بن اسحاق می‌گوید: بعضی از شیعیان نزد من آمده، خبر از ادّعای جعفر بن علی دادند. او در نامه‌ای خود را امامِ بعد از امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) معرّفی و مردم را به سوی خود دعوت می‌کند. وی ادّعا می‌کند که تمام علوم، از جمله علم حلال و حرام، نزد اوست. ۱.۲ - ارسال نامه به اماماحمد ابن اسحاق این مطالب را در نامه‌ای می‌نویسد و برای حضرت می‌فرستد. ۱.۳ - اشاره به هدف بعثت انبیاءحضرت (علیه‌السّلام) در جواب، مطالبی را تذکّر دادند که از آن جمله اشاره به هدف دار بودن خلقت انسان و بعثت انبیاست، تا مردم بدانند، که هر کس حقّ ادعای امامت و رهبری خلق برای رساندن آن‌ها به اهداف‌شان را ندارد؛ هم چنین مردم به این نکته پی ببرند که همواره در معرض امتحان الهی‌اند و از همه‌ی گفتار و کردار و پندارشان بازخواست می‌شوند. این گونه نیست که انسان به حال خود رها شده باشد تا مانند حیوانات دیگر زندگی کند و بعد از مدّتی خود را نابود شده بپندارد، بلکه برای انسان‌ها ابزار فهم (گوش، چشم، دل و عقل) قرار داده است، تا با مدد و یاری انبیا، حقایق عالم را درک کنند و بفهمند که چگونه باید زندگی کنند و در این دنیا، برای رسیدن به سعادت، چه راهی را باید بپیمایند. منظور حضرت در این قسمت از نامه این است که انسان به تنهایی نمی‌تواند راه خویش را بشناسد، لذا خداوند، انبیایی را فرستاد تا دست آدمیان را بگیرند و آنان را به سعادت ابدی برسانند و از شقاوت جاوید برهانند. خداوند متعال نیز در قرآن کریم به این هدف اشاره کرده است: «هُوَ الَّذی بَعَثَ فِی الاُْمِّیّینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَیُزَکّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَالْحِکْمَةَ وَاِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفی ضَلال مُبین؛ اوست خدایی که میان عرب امّی (که خواندن و نوشتن هم نمی‌دانستند) پیامبری بزرگوار از خودشان برانگیخت، تا بر آنان آیات وحی خدا را تلاوت کند و آن‌ها را (از لوث جهل و اخلاق زشت) پاک سازد و به آنان کتاب آسمانی و حکمت الهی بیاموزد، که پیش از این همه در گرداب جهالت و گمراهی بودند.» اوضاع امروز جهان این نکته را به خوبی آشکار کرده است. چه افراد مظلومی که به بهانه‌های واهی، خون‌شان ریخته می‌شود و چه اموالی که به هوسی غارت می‌گردد و...! ۲ - عناوین مرتبطتوقیع حسن عاقبت؛ توقیع حکم وقف؛ توقیع مبنای محبت؛ توقیع پیروزی حق بر باطل؛ توقیع عاقبت به خیری؛ توقیع کیفیت درخواست حاجت؛ توقیع لازمه محبت اهل بیت؛ توقیع توحید و نفی غلو؛ توقیع نهی از تکلف؛ توقیع آزاردهندگان امام زمان؛ توقیع حکم منکرین امام زمان؛ توقیع نهی از شک؛ توقیع نهی از تشکیک؛ توقیع الگوی امام زمان؛ توقیع حرمت اموال مردم ۳ - پانویس
۴ - منبعسایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «هدف بعثت»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۳/۲۹. |